Het is vandaag Internationale Vrouwendag. Een dag waarop vaak de nadruk wordt gelegd op carrière, economische onafhankelijkheid en emancipatie zoals de progressieve elite die definieert. Maar wat als we vandaag eens niet de vrouw centraal stellen als werknemer, maar als moeder? Wat als we in plaats van de ‘vrouw als carrièretijger’ eens de ‘vrouw als moeder’ eren? Want is het moederschap niet de meest fundamentele en essentiële rol die een vrouw kan vervullen?

Stel je voor: een moeder die haar dagen vult met liefdevolle zorg voor haar kinderen, die een veilige haven biedt en een basis legt voor een gezonde samenleving. Dit is geen ‘achtergestelde positie’, maar een positie van kracht en onschatbare waarde. Toch lijkt de maatschappij dit nauwelijks te erkennen. Integendeel: gezinnen waarin moeders bewust kiezen om thuis te blijven, worden fiscaal benadeeld en maatschappelijk ontmoedigd. Het idee dat vrouwen pas ‘echt meetellen’ als ze betaald werk verrichten, is inmiddels diepgeworteld. Maar laten we eerlijk zijn: wie voedt de volgende generatie op? Wie zorgt ervoor dat kinderen met normen en waarden opgroeien? Wie biedt stabiliteit en geborgenheid in een wereld die steeds individualistischer wordt?

Gezinnen met een traditionele rolverdeling, waarin één ouder werkt en de ander thuis blijft, worden vaak als ouderwets of inefficiënt bestempeld. Maar die blik doet geen recht aan de enorme waarde van ouderschap. Thuisblijvende moeders (en vaders) dragen bij aan een stabiele samenleving door kinderen een liefdevolle, persoonlijke opvoeding te geven. Toch worden ze niet beloond, maar eerder gestraft. Het belastingstelsel bevoordeelt tweeverdieners, terwijl eenverdienersgezinnen te maken krijgen met onevenredig hoge lasten. Dit leidt tot financiële onzekerheid en dwingt veel moeders om alsnog (tegen hun wens in) buitenshuis te werken.

Maar waarom moet betaald werk de maatstaf zijn voor succes? Waarom wordt zorgzaamheid, toewijding en bescheidenheid weggezet als minderwaardig? De waarheid is dat een maatschappij zonder toegewijde moeders een maatschappij is die haar toekomst ondermijnt. Bovendien nemen thuisblijvende moeders vaak ook nog andere essentiële taken op zich, zoals mantelzorg en vrijwilligerswerk, die van onschatbare waarde zijn voor de samenleving. Het is een illusie te denken dat kinderopvang en externe instanties de rol van een ouder kunnen overnemen zonder gevolgen.

Vanuit een christelijk perspectief heeft de vrouw een unieke, prachtige roeping. De Bijbel leert dat het gezin de hoeksteen van de samenleving is. Moeders hebben de verantwoordelijkheid én het voorrecht om hun kinderen op te voeden in liefde en waarheid. In Spreuken 31 lezen we over de wijze en zorgzame vrouw, die haar gezin voedt, haar huis onderhoudt en met inzicht handelt. Haar waarde is ver boven die van edelstenen.

Laten we daarom op deze Internationale Vrouwendag geen feministische slogans napraten, maar de vrouwen eren die in stilte het fundament van onze samenleving leggen. Laten we pleiten voor een rechtvaardig belastingstelsel, waarin gezinnen worden ondersteund in plaats van gestraft. Laten we vrouwen de vrijheid geven om te kiezen voor het moederschap, zonder maatschappelijke druk om te ‘presteren’ op de arbeidsmarkt, en ook de vrouwen complimenteren die zich inzetten voor een toekomstbestendige maatschappij.

Daarom roepen wij als SGP-jongeren politici op om werk te maken van fiscale rechtvaardigheid voor gezinnen. We vragen om een belastingverlaging voor eenverdienersgezinnen, zodat moeders die voor hun gezin willen zorgen daar de ruimte voor krijgen. Daarnaast willen we dat er meer maatschappelijke waardering komt voor het moederschap, door onder andere betere erkenning in beleid en campagnes. Want moederschap is geen achterhaald concept. Het is de basis van onze toekomst. En dat verdient niet alleen waardering, maar ook bescherming.