Grote woorden, kleine daden

Bleker wil nu toch echt de discussie aangaan over megastallen. Na wat discussie over de definitie stemde de Kamer vóór een stop op de bouw van grote veestallen. Moraal van het verhaal: ‘Als je van dieren, mensen en het milieu houdt, ben je faliekant tegen megastallen’.

Die bewering gaat niet altijd op. De grootste tegenstanders, waaronder het burgerinitiatief Megastallen Nee, wil nu pas een onderzoek instellen. Terwijl de bedrijven – en de boer, hij ploegde voort – toch even mooi op slot gaan.

Eerlijk is eerlijk, niemand wil zo’n stal in de achtertuin. Getuigt deze hele discussie ook daarom niet van naïviteit? Zolang de burgers niet bereid zijn anders te gaan eten of meer gaan betalen voor hun voedsel, blijven de boeren in de wurggreep van banken en overheid.

Volgens de menselijke ratio kunnen wij toch begrijpen dat het Ot & Sien tijdperk achter ons ligt? Ons land en de wereld wil niet vandaag op morgen gevoed worden met biologisch vlees. Dat is het punt. Waarom boeren toch de hoogte of de breedte in willen met méér dieren? Waarom schaalvergroting niet vanzelf stopt? Omdat megastallen geen prestigezaak zijn maar pure noodzaak.

Wanneer dat het geval is, blijft een bouwstop verkeerd. Duizenden varkens of honderden koeien in één stal of in zeven stallen: megastallen zijn geen grootdoenerij. Ze zijn wél gevolg van de kleine daden van de consument met de grote woorden vanuit Den Haag.